باور نکن تنهایی ات را 

 من در تو پنهانم تو در من 

 از من به من نزدیک تر تو 

 از تو به تو نزدیک تر من  

سرت گرمه...

دلت خستست....

گلوت از دست غم بستست...

نه راه پس برات مونده...

نه راهی پیش رو داری...

اینم رسمه تو این دنیا...

مثه کابوس بیداری...

شعر از : مائده السادات توحیدی

چقد بی رحمه این دنیا

تو روزایی که تنهایی

برات می دوزه پاپوشی

که از تنهایی در آیی

ولی این ها همه حرفه

تویی که ادعا داری

سرت گرم خدا باشه

دیگه چی رو تو کم داری

شعر: مائده السادات توحیدی

نمی دانم چه می خواهم بگویم
زبانم در دهان باز بسته ست
در تنگ قفس باز است و افسوس
که بال مرغ آوازم شکسته ست
نمی دانم چه می خواهم بگویم
غمی در استخوانم می گدازد
خیال ناشناسی آشنا رنگ
گهی می سوزدم گه می نوازد

سلام عرض می کنم خدمت دوستان عزیز...راستش داستان نان لواش هنوز در حال نوشتن هست...و من تدریجا این داستان رو اینجا قرار می دم...علت کند پیش رفتن این داستان هم به خاطر کمبود وقته هم به خاطر اینکه فکر می کنم خواننده ای نداشته باشه....لطفا اگر داستان رو دنبال می کنید...و دوست دارید زود تر پیش بره به من بگید تا دلگرمی باشه برای ادامه دادنش....ممنون...

این هم از قسمت هفتم

قسمت ششم:

سلام ...امیدوارم که تا اینجای کار، داستان خسته کننده نباشه...

اینم از قسمت چهارم:

این پست سوم....امید وارم که خوشتون بیاد

این هم از قسمت دوم داستان نان لواش...